Het geheim dat een open deur intrapt

Een zucht ontsnapt aan mijn lippen. Ik zit rechtop in bed en laat me terug vallen mijn kussen. Ik heb geen zin in vandaag. Waarom? Geen idee, er is niet echt een reden waarom vandaag -vijf minuten na ontwaken- al aanvoelt als een zware beproeving. En dat terwijl ik nog in de zachte wolk stof van mijn warme bed lig. Ik kijk de hond aan. Die zucht ook. Ik glimlach. Zuchten is zoveel beter als je het samen doet. Hij legt zijn kop op mn schouder en snuffelt even in mijn nek. Mijn kleine vriendje Bram.  Meditatie dan maar. Ik pak mijn telefoon en zoek mijn meditatie-app op, appjes, e-mails, het nieuws en social media negerend. Deze ochtend is nog even helemaal van mij en ik laat hem nog niet kapen door anderen. Mijn vinger blijft even boven de meditatietimer hangen, dan besluit ik dat een geleide meditatie nu waarschijnlijk meer zin heeft.  Dus ik zoek naar mijn favoriete leraar; Davidji. Als ik zijn stem hoor, reageert mijn lijf direct. Het gevoel van ontspanning glijdt via mijn nek naar mijn rug. Ik haal diep adem en maak het me gemakkelijk. ‘Comfort is queen’ klinkt uit mijn telefoon. Comfort voelt precies wat ik nodig heb. Al luisterend naar zijn stem zak ik in de meditatie. Een kwartier later rol ik met mijn hoofd en schouders, wiebel met mijn tenen en gaap even. Ik voel me een stuk beter. Maar om de dag echt te beginnen heb ik nog een beetje extra input nodig. Nog steeds mijn berichten negerend open ik Spotify. Ik twijfel; 'Hot Country' of 'Country love songs'? Ik kijk Bram vragen aan. 'Wat doen we jongen?'  We kiezen 'Country love songs'. De klanken van de gitaar vullen mijn slaapkamer. Ik stap eindelijk mijn bed uit en begin direct een klein dansje op de heerlijke luie county klanken. De hond kwispelt. Dat snap ik wel. Het moet er gek uitzien. Je baasje met haar krullen op standje ontplofte suikerspin, in enkel een hemdje en onderbroek, dansend in het ochtendlicht. Ik lach naar hem. Mijn ochtendritueel begint en ik ben het nare gevoel waarmee ik wakker werd kwijt. 

Countrymuziek heeft een gekke uitwerking op me. Het geeft me een gevoel van leven en totale vrijheid. De verhalen in de liedjes, de klanken van de gitaar en viool en de luie beat maken dat ik in een heelijk gebied terecht kom. 

Mensen zeggen me wel eens ik wou dat ik wist wat je dacht. Geloof me dat wil je niet. Mijn brein is een warzone. Je wordt constant onder vuur genomen door ideeën, verhalen, gedachten en brainwaves. Het gevaar van ze volgen is dat je verstrikt kunt raken in drijfzand, in een bodemloze put kan vallen of als je echt mazzel hebt kun je in hele diepe duistere krochten vol ellende terecht komen.  Daarom heb ik in mijn hoofd veilige plekken gemaakt. Plaatsen waar je veilig bent en een time-out kunt nemen.  Het kost moeite om deze plekken te bereiken. Om de deuren naar betrekkelijke veiligheid en rust te openen heb je een sleutel nodig. Voor mij is Countrymuziek is een van die sleutels, meditatie is een andere. 

Iedereen die mijn stuk 'Randje van de afgrond' heeft gelezen weet dat mijn brein een donkere en duistere kant heeft. Periodes van depressie zijn mij niet vreemd. Wat veel mensen niet weten is dat drie van deze periodes me bijna fataal zijn geworden. Mensen in mijn omgeving hebben me regelmatig aangespoord professionele hulp te zoeken. Maar verder dan een coach ben ik nooit gekomen. Wachttijden, stigma en ingewikkelde procedures hebben in de weg gestaan van professionele hulp, voor mij. Als het heel slecht met me gaat en ik besluit dat ik hulp nodig heb, dan kan ik niet drie maanden wachten omdat er geen plek is. Dan wil ik niet mijn verhaal eerst aan de huisarts, dan aan de praktijkondersteuner en dan nog eens een keer aan een psycholoog vertellen. Het is te confronterend, te moeilijk, te ingewikkeld en het duurt te lang. Dat is iets wat mijn inziens, niet goed gaat in het zorgsysteem en tegelijkertijd heeft het alles te maken met mijn karakter. Hoe dan ook ik was dus aangewezen op zelfhulp.

Och och, wat een hobbelig pad was dat, vol up's en downs. Ik heb heel wat technieken geprobeerd die niet werkten. De hele boel negeren, wegdrukken, doorgaan en blijven lachen vatten deze wel goed samen. Maar het zit ook in mijn karakter om niet op te geven. Ik ben gaan lezen en dingen gaan bekijken waarvan ik dacht dat ze me zouden kunnen helpen. Ik heb me verdiept in alles wat ik de moeite waard vond. En aan gezien mijn huis vol ligt met notitieboekjes, ben ik alles gaan samenvatten in die notitieboekjes.

Ik ging verbanden zien tussen onderwerpen en zaken die ogenschijnlijk niks met elkaar te maken hadden. Onderwerpen als ondernemen, meditatie, opvoeden, romans, geschiedenis, vrouwen, kinderen, neurowetenschap en misdaad passeerden de revue. Ik las sommige boeken maar half omdat het zijn geheim dan al voor me onthuld had.  Zonder dat ik het doorhad begon ik al deze onderwerpen te integreren in mijn ochtendroutine. Ik leerde mezelf mediteren. En langzaam begon ik mijn brein te veranderen. Begon een lichtje mijn duisternis te verdrijven en leerde ik hoe ik mezelf uit deze diepe dalen kon trekken.

Om te bevestigen dat ik niet gek was, ben ik wetenschappelijke onderzoeken gaan lezen en heb ik geluisterd naar seminars en lezingen van topneurologen uit de hele wereld. En zij bevestigden wat ik merkte. Met meditatie ben je in staat om je brein te trainen om minder last te hebben van slapeloosheid, depressie en stress.

Al vanaf 21 dagen zal de amygdala -verantwoordelijk voor het vecht- of vluchtgedrag in het brein- verkleinen. Het kost dus 21 dagen om je brein fysiek te veranderen. Net zoals je een betere kont krijgt als je iedere dag squats maakt. Ik kan je niet vertellen hoe enthousiast ik daarvan wordt,  ik vindt dat echt magnifiek.

Er zijn net als voor de rest van je lijf enorm veel oefeningen die je kunt doen. Ik vind visualiseren heerlijk. Een wereld creëren in je brein waar alles kan en mag. Waar niemand je be- of veroordeeld. Een plek die je precies zo kunt vormgeven als je wilt, zonder enkele restrictie. Een iemiemini vakantie in je hoofd. Heelijk!

Ondertussen heb ik al zo vaak geoefend, dat ik overal en altijd naar deze plek kan gaan. Wat overigens mega handig is,  want je hoofd heb je altijd bij je. Ik weet dat het enorm zweverig klinkt. Maar als je mij een beetje kent, weet je dat ik alles behalve zweverig ben. Ik ben down to earth, weet dat niets komt aanwaaien, dat je hard moet werken voor wat je wilt en dat het leven niet maakbaar is. Maar ik zweer ook bij meditatie. Dus ik wil graag mijn vijf ingrediënten met je delen. Zodat ook jij, jouw eigen wereld kunt creëren in je hoofd. En ik wil je uitnodigen om een kijkje te nemen in mijn droom, alles waarvan ik hoop dat ik het ooit bereik. 

Je brein houdt van zekerheid en van patronen. Iedereen heeft kasten, laatjes of deuren in zijn brein waarachter herinneringen of dromen zijn opgesloten. Met een sleutel worden deze in een nanoseconde geopend. Iemand die een het geurtje van je geliefde draagt bijvoorbeeld, opent deuren naar herinneringen aan die persoon. De geur is de sleutel. De meeste sleutels naar delen van ons brein zijn toevallig ontstaan. Maar je kunt deze ook kiezen. Dat kan een klein ritueel zijn bijvoorbeeld, een geur, een stukje muziek, een plek in huis of een bepaalde smaak. Jij mag kiezen. Eén van mijn sleutels naar een fijne plek is country muziek. Deze sleutel heb ik al zo vaak gebruikt dat ik nu alleen al door te denken aan deze muziek de deur naar de veiligheid kan openen. 

Achter de deur die je sleutel opent, zit jouw veilige plek. Deze moet je creëren. En iedere keer dat je er heen gaat, kun je hem een beetje aanpassen, zodat hij gaat passen als een warme jas.
Wil je een begin maken met het creëren van jouw plek, zorg dat je jouw sleutel bij de hand hebt en sluit je ogen. Adem diep in, houd dit even vast en laat de lucht dan langzaam ontsnappen. Herhaal dit een aantal keer tot je voelt dat je ontspant. En start dan jouw visualisatie, kijk goed om je heen. Waar ben je?  Is het avond, middag of ochtend? Ben je binnen of buiten? Wat heb je aan? Ben je alleen of niet? Wat ben je aan het doen? Is er geluid waar je bent? Wat hoor je dan? Laat je gedachten de vrije loop. Begint je brein aan andere dingen te denken, geen probleem, dat is normaal. Zodra je het ontdekt haal je diep adem en ga je terug naar je visualisatie. Hier kun je één van mijn visualisaties lezen. 

Het is belangrijk dat jouw veilige plek je een goed gevoel geeft. Dan wil je er graag nog eens naar terug. Daarom is het belangrijk dat je visualisatie een fijn gevoel bij je oproept. Dit kan geluk zijn, maar ook vrijheid, rust of rijkdom. Of ieder ander gevoel waar je graag naartoe wilt gaan.  Probeer dit te voelen op het moment dat je rondloopt in de visualisatie. Zorg dat je dingen in jouw visualisatie integreert die deze gevoelens bij je oproepen. Dat kan van alles zijn; een persoon, een geur, een uitzicht of een voorwerp. 

Het fijne van je brein is dat niemand er toegang tot heeft en niemand weet wat je denkt. Daarom kan je in jouw visualisatie de beste plek op de wereld maken, voor jou. Of plekken combineren die helemaal niet bij elkaar passen. Dat je vanuit je huiskamer via de deur naar de gang ineens midden in de alpen staat bijvoorbeeld. Het kan allemaal. Al het maar fijn is voor jou. Je kunt een plek creëren die precies past bij wat jij nodig hebt. Ongeacht of het mogelijk en/of logisch is. Het enige criteria is; word je er blij van? Dus fantaseer alles bij elkaar wat je blij maakt, waar je zin in hebt. Alles mag en alles kan. 

Zorg dat je de deur goed dichttrekt als je gaat.
 Het is belangrijk dat je rustig weer terug komt in de echte wereld. Sommige visualisaties zijn zo fijn dat je jezelf even moet laten wennen aan de overgang terug naar de echte wereld. Hoe beter je wordt in deze oefening, hoe belangrijker dit afscheid wordt. Ik zet altijd een timer, variërend van 3 tot 30 minuten. Ik hoef me dan niet druk te maken over de tijd. Zodra de bel klinkt sluit ik de deur, wiebel ik met mijn tenen, draai even met m'n hoofd en schouders en open langzaam mijn ogen. 

Het kan spannend zijn om de eerste keer een meditatie te doen. Maar het fijne is, je kunt het eigenlijk niet verkeerd doen. Echter is het wel belangrijk om te beginnen op een plek waar je een paar minuten niet gestoord wordt. Dat kan in priciepe zelfs op de wc zijn. Echter zou ik als ik jou was beginnen op een plek die comfortabel is. Zodat het echt even als een rustmomentje voelt. 

Wil je deze oefening graag doen, maar vind je het moeilijk om het helemaal zelf te doen? Geef me even een seintje dan spreek ik een geluidsfragment voor je in zodat ik je kan begeleiden wanneer het jou uitkomt, of ik kan je tips geven van meditatie/mindfull oefeningen die ik fijn vind.  

Heb je een visualisatie-oefening geprobeerd? Laat me dan vooral weten wat je er van vond. Ik ben heel benieuwd. Ik hoop in ieder geval dat je er van genoten hebt! Namasté