Rebelse vrouwen

Zij weigerde op te geven, zijn jouw waarden ook een oorlog waard?

Op 19 november 1828 wordt er in India een rebels meisje geboren. Als zij pas vier jaar is overlijdt haar moeder. Ze groeit op bij haar vader aan het hof van Peshwa Baji Rao II, de laatste Peshwa van het Maratha-rijk. Of het de afwezigheid is van haar moeder of de vrijheid die ze krijgt van haar vader, zullen we nooit weten. Wel is duidelijk dat deze vrouw een enorme kracht ontwikkelt. Ze sterft tijdens de strijd om onafhankelijkheid en leeft nog steeds door als een legende. Het is tijd dat ook jij kennis maakt met Rani Lakshmibai.

Rani Lakshmibai wordt geboren als Manikarnika, aan het hof van peshwa Bij Rao II krijgt ze de mogelijkheid en de vrijheden om activiteiten te beoefenen niet normaliter alleen aan jonge mannen voorbehouden zijn. Manikarnika is ijverig, heeft doorzettingsvermogen en zelfdiscipline. Al snel blinkt ze uit in verschillende vechtsporten, zelfverdediging, boogschieten en is ze een geweldige ruiter. Ze valt in de smaak bij Gangadhar Rao, de maharadja van Jhansi, een klein prinsdom in het Noorden van India. Haar vader geeft toestemming voor een huwelijk en in 1842 trouwt Manikarnika met de maharadja, ze is dan veertien jaar oud. Dit is het moment dat ze haar naam verandert in Rani (vorstin) Lakshmibai van Jhansi. Deze naam is een eerbetoon aan de Hindoegod Lakshmi. Zij is een van de meest geliefde goden uit het hindoegoden-pantheon. De god van leven, succes en overvloed.

Regeren door de tranen heen

Het meisje doet de verwijzing naar de godin eer aan. Zij toont een moedig karakter en weigert te geloven dat iets onmogelijk is voor een vrouw.

Pas in 1851 baart ze een zoon. Ze is intens verdrietig als hij kort na zijn geboorte overlijdt. Dan wordt ook haar man ziek. Kort voor zijn overlijden, adopteert de maharadja een zoon. Deze zal na zijn dood worden uitgeroepen tot troonopvolger. Lakshmibai zal het land regeren tot hij de volwassen leeftijd bereikt en zelf kan regeren. Binnen twee jaar verliest ze haar zoon en haar man, krijgt een adoptiefzoon en moet een land besturen, ze is dan 25 jaar. Dapper zet ze door, vastbesloten om een goede vorst te zijn voor de bevolking van Jhansi.

Over mijn lijk

Een groot deel van India wordt op dat moment bestuurd door de Britse Oost Indische Compagnie. De Engelse gouverneurgeneraal van India is James Broun Ramsay. Hij ziet een mooie kans om Jhansi in te lijven door de ‘doctrine of lapse’ toe te passen. Dit is een wet die de Britse Oost Indische Compagnie de mogelijkheid biedt om Indische staten van een overleden vorst zonder directe mannelijke erfgenaam te annexeren. Lakshmibai probeert dit besluit juridisch aan te vechten, maar wordt weggehoond met een pensioen van zestigduizend roepie per jaar. Ze is furieus, staat het aanbod af en besluit haar Jhansi niet op te geven. De Compagnie heeft met de annexatie niet alleen Jhansi, maar ook een machtige, gevaarlijke en gedreven vijand geworven.

India staat op klappen. De maatregelen van de Britse regering gaan in tegen de tradities, wensen en religie van de Indiërs. Er ontstaan opstootjes en rebellenlegers. Zo ook in Jhansi. Het lukt Lakshmibai om een leger van twintigduizend strijders -met name vrouwen- op de been te krijgen. Sepoys, Indische troepen in dienst van de Compagnie komen ook in opstand tegen de Britten en vallen Jhansi binnen. Er volgt een heftige strijd, waarbij Britten meedogenloos worden afgeslacht en de Sepoys Jhansi helemaal leegroven. Het lukt Lakshmibai om nog een aantal maanden over Jhansi te regeren.

Gevaarlijk knappe vorstin

De Britten zijn verdeeld over deze vrouw. Sommige beweren dat zij het brein achter de bloedige aanslag op de Compagnie in Jhansi is, anderen zijn gefascineerd door de aantrekkelijke, intelligente, woeste, knappe vrouw. De Britse veldmaarschalk Hugh Rose belegert Jhansi enkele maanden later. Maar Rani Lakshmibai peinst er niet over om zich over te geven. “We vechten voor onafhankelijkheid. Wanneer we winnen, zullen we de vruchten van de overwinning plukken; als we worden verslagen, sterven we op het slagveld en verdienen we eeuwige glorie en verlossing.” Rose neemt -woest over deze publieke oorlogsverklaring- de stad onder vuur. Het leger van Lakshmibai biedt moedig weerstand maar moet het uiteindelijk afleggen tegen het geweld van de Britten.

Lakshmibai vlucht met haar adoptiefzoon. Volgens de legende sprong zij met hem vastgebonden op haar rug uit het raam op de rug van haar favoriete paard Badal, om vervolgens in stof te verdwijnen. Andere verhalen vertellen dat zij in de nacht kon ontsnappen met behulp van bewakers. Ze sluit zich aan bij het rebellenleger, vastbesloten om de Britten te verslaan en de onafhankelijkheid van India uit te roepen.

Haar droom heeft ze helaas nooit uit mogen zien komen. Zij is gestorven op het slagveld. In haar laatste minuten reed ze gekleed als man op haar paard. Twee zwaarden in haar hand en de teugels in haar mond. Vastbesloten, krachtig en dapper, een ware sensatie.

Rebellenleider om van te houden en te leren

Ondanks dat ze haar missie niet kon afmaken leeft ze nog steeds voort in het land dat zo belangrijk voor haar was. Er zijn oneindige gedichten, liederen, romans, films en televisieseries over haar gemaakt. En nog steeds is ze een van de populairste figuren uit de geschiedenis van India.

Lakshmibai leert ons dat je leven niet voorbij is als alles van je wordt afgepakt. Dat je kunt blijven vechten voor de dingen die belangrijk voor je zijn. Ze laat ons zien dat discipline, oefening en doorzettingsvermogen er toe leiden dat je dingen kan doen, die je nooit voor mogelijk hield. Dat er verschillende oplossingen zijn voor problemen en dat als je strijdend ten ondergaat je leven niet weggegooid is. Ieder dag zijn er meisjes in India die kennis maken met de vrouw die een oorlog begon om het land van haar man en zoon te beschermen. Dat ze niks uit de weg ging om te beschermen waar ze van hield en dat ze vocht tot het allerlaatste moment. Verhalen als die van Lakshimibai zijn belangrijk om te vertellen aan meisjes. Falen is niet erg, het niet proberen wel. Een wijze les van een rebellenleider pur sang.