Ze gaat dood. Of eigenlijk is ze dat al een beetje. Bij ons afscheid nam ik mezelf voor haar te blijven volgen, maar ik verloor haar uit het oog. Twee jaar gingen voorbij, haar leven brokkelde af en toen zag ik haar terug. Een ode aan mijn lieve collega.
Haar zicht is wazig. De pijn van zijn aanval pulseert met iedere hartslag door haar lijf. Buiten adem probeert ze weg te komen. Ze voelt de kracht uit zich wegvloeien. Haar hart bonkt paniekerig tegen haar ribben. Iedere vezel in haar lijf voelt hem weer naderen. Ze hoort zijn hijgende ademhaling dichterbij komen.