Mijn dochter komt thuis en legt met een klap een verfrommeld A4'tje op tafel. Ik trek mijn wenkbrauw op.
‘We moeten surprises maken’ gromt ze.
‘Oh leuk …’ inwendig vloek ik en ik doe mijn best om een hele diepe zucht te onderdrukken. Klotezooi, alsof ik nog niet genoeg te doen heb. Het idee is leuk natuurlijk, maar mijn kind kennende kan ik dat halve ding in elkaar prutsen.
‘Ze moeten volgende week maandag al af zijn, want dan worden ze nog een tijdje tentoongesteld in de gang.’ Wies dropt de mic en vertrekt richting haar kamer. Ik pruttel intern nog een beetje door over die stomme school en hun “leuke ideeën” die mij altijd extra werk opleveren. Dan appt oma en mijn humeur klaart op. Oma is dol op knutselen. Ik schuif mijn surpriseverantwoordlijkheid mooi in haar schoenen! Tevreden met mijn net bedachte plan zet ik mij weer aan mijn echte werk.
Een aantal dagen later staat er een halve surprise op mijn eettafel. Ik kijk mijn moeder aan.
‘Volgens mij is die nog niet af …’
Benieuwd naar de rest van het verhaal?
Uit het hart is de wekelijkse column van Marloes Jacobs. Deze wordt gepubliceerd op het gratis platform van Madame Basile. Speciaal voor de vriendinnen van Madame Basile zijn we een platform aan het ontwikkelen, van, voor en door vrouwen. Gewoon omdat het kan!
Ik ben al vriendin!
Reactie schrijven