Onze band, onbreekbaar

Deze vrouw is zo bijzonder. Zij akkert iedere dag door haar pijn, door haar verdriet en door de leegte om deze een beetje op te vullen voor andere ouders die hun kindje moeten missen. Na het overlijden van haar kleine man heeft ze haar hele ziel en zaligheid gelegd in een bedrijfje dat spulletjes verkoopt om overleden kinderen te eren. Bij hun begrafenis,  jaardagen (de datum waarop een sterrenkindje geboren is) en andere bijzondere dagen. Ze maakt gedichtjes, kaarten. Niet alleen voor kinderen die overleden zijn, maar ook voor prematuur geboren kinderen. En alsof dat nog niet genoeg is, staat ze ook nog voor de klas. 

Wat moet ze uitgeput zijn op sommige momenten. Wat moet het ingewikkeld zijn om te lezen dat je andere ouders zo blij hebt gemaakt met een ballon of een kaart die zo past bij hun pijn. Wat moet het  moeilijk zijn om de pijn te blijven herleven om anderen te helpen.

Het nummer van Phil Collins is toepasselijk voor iedere moeder die voor haar kind zorgt. Maar als je het nummer in twee delen bekijkt, lijkt het geschreven voor haar en haar tweeling. 
Het eerste deel voor haar zoon die ze iedere dag kan knuffelen die ze veilig vast kan houden. De tranen die ze droogt en de kracht die hij heeft, om na zijn strijd in de couveuse toch uit te groeien tot een lekkere stoere, ondeugende kleuter.

Het tweede deel voor haar zoontje tussen de sterren. Zij zal hem nooit vergeten. Hij is altijd in haar hart. Hij is er altijd bij en wordt altijd geëerd door haar werk en door het leven van zijn broertje. 

Ik heb zoveel bewondering voor haar. Als ik hoor met hoeveel liefde en passie zij haar bedrijfje drijvend probeert te houden. En tegelijk schippert tussen haar baan, het gezinsleven en de onzekerheid van het runnen van een webwinkel.
Ze vertelde me dat ze laatst samen met haar partner half Nederland is doorgereden om ouders op tijd hun bestelling te leven. Op een feestdag, omdat de post niet meewerkte en de ouders niet langer konden wachten met het op de bus doen van de rouwkaarten voor hun overleden kind. Dat is niet alleen passie, maar ook liefde en compassie. 

Zij weet precies hoe belangrijk de kleinste dingen kunnen zijn. Hoe belangrijk de tekst op het kaartje is. De kleur van de ballonnen en de mogelijkheden om je kindje te eren. 

Ze worstelt en dat is niet gek. Wie zou niet worstelen. Maar ze blijft vechten. Voor zichzelf, voor haar zoontjes en voor al die andere sterrenkinderen en hun ouders. Zij is er voor iedereen. Zij geeft haar tijd, haar kracht, doorzettingsvermogen en alle liefde die ze in zich heeft voor al die andere ouders die het zo moeilijk hebben. Voor broertjes en zusjes die willen herdenken. Voor alle opa’s en oma’s die dubbel pijn hebben. Het gemis van een kleinkind en het hartverscheurende verdriet van hun eigen kind. Maar ze vergeet zichzelf soms. 

Wat een held deze vrouw. Ik wil haar graag eren op deze manier en haar laten weten dat ze een enorme kanjer is. Dat het heel speciaal is dat ze zo veel mensen helpt. Ik hoop haar op deze manier een beetje een podium te geven en haar een hart onder de riem te steken. Je bent niet alleen en alsjeblieft, twijfel nooit meer aan of je het wel goed doet. Je doet het geweldig! Je wist mij te ontroeren en te raken met je verhaal en ik weet zeker dat er heel veel families zijn in Nederland die dankzij jouw werk een gouden randje kunnen toevoegen aan een gitzwarte bladzijde in hun leven. Ook namens hen, bedankt!