Gooi je haar achterover en spuug in de wind!

Ode aan een sterke vrouw, deel 1

Twee jaar geleden schreef ik op het nummer ‘What about us’ van Pink een nieuwe tekst voor haar broertje. Ik deed dat op het moment dat hij tien jaar niet meer onder ons was, omdat hij ervoor koos om zijn leven te geven voor meer rust. Het leven viel hem zwaar en de liefde van zijn familie, vrienden, geliefde en zijn zus kon hem niet redden van de afgrond. 


Leg het zwaard neer, duik recht in de pijn

Een paar dagen geleden was hij jarig. Nog ieder jaar wordt zijn leven, maar ook zijn keuze om te sterven gevierd door zijn vrienden en familie. Ik zeg ‘gevierd’ omdat deze dagen in het teken staan van liefde. Liefde voor hem en de dankbaarheid van zijn familie,  dat ook zijn vrienden hem nooit zullen vergeten. Natuurlijk hebben deze dagen ook een donker grijs randje, door het gemis. Zijn dood heeft veel mensen dichter bij elkaar gebracht, maar de pijn is nu na twaalf jaar nog steeds rouw en aanwezig. Hij wordt gemist. Het leven gaat door, zonder hem en dat voelt verkeerd. 

 

Laat de muren barsten en laat het licht binnen

Vandaag hoorde ik een ander nummer van Pink. Het deed me aan zijn zus denken. Iedere dag staat zij op met hem en gaat ze met hem naar bed. Ze is fan van Pink, kan zich vinden in de vrouw, de muziek en de teksten. Het nummer dat me aan haar deed denken is, ‘All I know so far’. Eigenlijk deed het me niet alleen aan haar denken, het deed me aan hun beide denken. Broer en zus, gescheiden en toch altijd samen. De tekst wordt gezongen door Pink, maar hij had het kunnen schrijven aan zijn zusje. De tekst gaat over de moeilijkheden in het leven en de mening van anderen die je helemaal kunnen breken. De boodschap is, dat je zelf mag zelf kiezen hoe je leeft. Je mag het anders doen dan de rest. Je mag jezelf zijn. Want dat is perfect. Mooier dan jezelf kun je niet worden en mensen die dat niet snappen, horen niet in je leven. Voor hem kwam deze wetenschap te laat. Maar zij, zij leeft dit. Zij ademt het leven, ze houdt van de mensen om haar heen, haar jongens, familie, vrienden. Ze geniet van de dagen. Ze maakt foto’s van ze. Vertelt ze honderden keren dat ze van ze houdt. Ze lacht naar het leven.

 

Blijf ongefilterd en luid, ben trots op je huid vol littekens

 Ze leeft voor hen beide. Voor haarzelf én voor haar broer. Ik heb daar veel respect voor. Haar hart heeft een diep litteken, nee een wond met een korst. Het bloed sijpelt er soms nog steeds doorheen. De randen sluiten zich, maar de wond is te diep. En toch is ze er trots op. Ze is trots op wie ze is, op wie haar broer was en ze viert het met iedereen die met haar mee wil vieren. Zij weet als geen ander dat de ene dag beter is dan de andere. Zij weet dat de pijn nooit helemaal heelt, maar dat je hem soms even vergeet en kunt lachen om herinneringen. Zij weet dat zijn leven kort was, maar dat hij haar de belangrijkste les uit haar leven leerde. Leef, geniet en ben helemaal je mooie zelf, iedere dag. 

Reactie schrijven

Commentaren: 2
  • #1

    PJ (vrijdag, 18 juni 2021 15:35)

    Pffff even een traantje wegpinken!

  • #2

    Annemiek (vrijdag, 18 juni 2021 21:04)

    En weer komt het binnen! Zo raak die tekst, die verwoordt perfect wat we allemaal voelen �