Koningsdag, misschien wel de leukste feestdag van Nederland. Het land dat oranje kleurt, rommelmarkten, versierde fietsen, niet aan te slepen oranje tompoezen en feestende mensen. De dag dat we massaal laten zien dat we trots zijn op Nederland. De vlaggen wapperen met oranje vaandels en de koning en zijn gezin zijn op deze dag erg benaderbaar.
En toen kwam Koningsdag 2021, met ongeloof heb ik door Breda gelopen. Corona bestond even niet, het was druk, er was muziek en er was bier. Politie en handhaving stond er bij en keek er naar. En wat kan ik me dat goed voorstellen. Ook zij willen graag terug naar normaal. Festiviteiten in goede banen leiden, in plaats van festiviteiten neerslaan.
Onrust in de zon
In de loop van de middag, wordt de sfeer grimmiger, minder gemoedelijk, onrustig. Een gevoel dat ik vaker gevoeld heb de laatste tijd, op zonnige dagen. De dagen dat je zin hebt in een biertje in de zon, kletsen met vrienden, genieten van je gezin. Haast ongemerkt komt er steeds meer politie de binnenstad in. Ze verzamelen aan het einde van de straat. Er worden bevelen uitgedeeld, een plan van aanpak besproken. Het geluid van feestvierders neemt toe, zij voelen het ook. Mensen met kinderen maken zich uit de voeten. Jongeren trekken zich niks aan van het toenemende gezag. Ze trekken nog een blikje uit de koelbox, de muziek gaat nog een beetje harder. Er wordt gesneerd, stoere praat geuit, gefloten, uitgedaagd. Een man loopt voorbij, kijkt en zucht. Hij haalt zijn schouders op, schud zijn hoofd en loopt door.
We zijn op
We zijn op, allemaal. Ziekenhuispersoneel, politie en handhaving, politici, maar vooral wij. De ‘gewone’ mensen. Die uit man en macht al meer dan een jaar aan anderen proberen te denken, geen verjaardagfeestjes vieren, thuiswerken en nog steeds niet gewend zijn aan het altijd meenemen van je mondkapje. Het duurt te lang, we weten niet meer wat we moeten geloven, of we wel of geen vaccinatie moeten nemen en welke dan? We kunnen niet meer wachten. We smachten naar elkaar. Naar samen zijn, vieren dat we in een fantastisch land wonen.
Deze twee foto’s zeggen alles. Alleen en een beetje beteuterd koningsdag vieren en wachten. Wachten achter de linies van de handhaving, mijmerend over het verleden. Het zonnetje doet haar best, probeert de boel op te fleuren maar de stad blijft leeg achter. Iedereen weer achter zijn eigen voordeur. Wie weet, volgend jaar….
Reactie schrijven